نقد فیلم جدید : Awake

بیدار داستانی در مورد آغاز ناپدید شدن جهان است و از انقراض می گوید که ریشه در غریزه انسان دارد.

فیلم های آخرامانی (دیستوپی) امروزه بیشترین ارتباط را با زندگی ما دارند. آثاری که زمانی جرات آن را داشتیم و ظهور آنها کمترین اتفاق در زندگی بشر است. بعد از همه گیری جهانی COVID 19 ، علاقه مندان به سینما در این ناخودآگاه آسیب بیشتری نسبت به ژانرهای دیگر دریافت کردند. فیلم های ضد مدینه فاضله یا آخرامانی همیشه اوج بدبینی انسان نسبت به زندگی است و از ترس ما از آینده برای ما می گوید.

بیدار فیلمی است که فرد را در موقعیتی غیرمعمول قرار می دهد و افق غم انگیزی به او می دهد تا جایی که دنیای پوچ و آشفته ای را برای آینده مخاطبانش تصور می کند. این فیلم درباره بیداری کلاستروفوبیک است ، بوی تعفن لجام گسیخته ای که آغاز انقراض انسان است.

این کار از یک ذهن آشفته ناشی می شود و او در این روزهای اپیدمی سعی دارد کابوسی دردناک را برای مخاطب پر از رویاهای پیچیده برای فردا تزریق کند. این اثر ، و همچنین سایر آثار در این سبک ، در مورد تهدیدها ، بقا و تلاش مردم برای حفظ نسل بشر صحبت می کند و تاریخ و رویدادهای جایگزین را برای دنیاهای فردا آماده می کند. سرانجام ، رد امید برای مردم باقی می گذارد. اما این امید برای تسکین درد و رنج کافی نیست و فقط به عنوان یک آرامبخش ضعیف عمل می کند ، که اثر موقتی دارد. بیدار تلاش می کند تا تصویری چالش برانگیز از دنیای آخرامانی ارائه دهد ، اما این تلاش در تحقق جهان بینی وی ناکام مانده و ناکام می ماند.

نور خورشید پالس های مغناطیسی مخربی ایجاد می کند که تمام دستگاه های الکترونیکی را خاموش می کند و همچنین وضعیتی ایجاد می کند که در آن چرخه خواب جهانی از بین می رود. البته این بدان معنا نیست که افراد دیگر نباید بخوابند بلکه باید مثل همیشه بخوابند. به دلیل تداخلی که در جریان های الکترومغناطیسی رخ می دهد ، مغز شروع به تورم می کند و غریزه خواب از بین می رود و طولی نمی کشد که عدم تمرکز و خستگی آغاز می شود و سناریوی رفتار جنون آمیز و وحشی انقراض انسان آغاز می شود.

در نتیجه این حوادث ، مادر (جیل) سعی می کند مکانی امن برای خود و پسر نوجوانش (نوح) و دختر خردسالش (ماتیلدا) پیدا کند ، زیرا ماتیلدا (آریانا گرینبلات) از معدود افراد خاصی است که می تواند هنوز خوابیده و ناپدید شده است. او زنده ماند ، بنابراین دانشمندان و مرکز تحقیقات به دنبال کالبدشکافی و آزمایش برای یافتن راه حلی برای بحران هستند.

سو mal عملکرد سیستم خواب یک ایده ترسناک است که در پایین خود متوقف می شود و نمی تواند این آغاز درخشان را تحت فشار قرار دهد. بیدار از همان ابتدا با عناصر داستانی دست و پنجه نرم می کند و سعی در شکل دادن و انتقال محتوا با کمترین درگیری نمایشی دارد ، به همین دلیل ما نمی توانیم اثری مانند آلفونسو کوار و دیگران را ببینیم.

فیلم از فرمول های این ژانر فاصله گرفته و ویژگی های کمتری از آنها را شامل می شود و سعی دارد تا حد ممکن آنها را به حداقل برساند ، اما این بدان معنا نیست که سعی در نوآوری و اختراع ژانر شده است ، بلکه دنباله آن غیرحرفه ای است و عجولانه داستان فیلم بسیار ساده و به دور از چالش بسیار زیاد است و مخاطب تعارض زیادی با آن پیدا نمی کند. شاید اگر بیننده امروز این همه گیری را تجربه نمی کرد ، نمی توانست درک آخرامانی از فیلم پیدا کند.

ما وارد داستان فیلمی می شویم که در آن مادری (جیل) می خواهد از دخترش (ماتیلدا) محافظت کند و تکنیک های زنده ماندن در جهانی را که باید به دوران قبل از تمدن بازگردد به او می آموزد. در حالی که ماتیلدا را از کلیسا و متعصبان مسیحی نجات می داد ، همه چیز خوب پیش می رود ، یعنی تا آغاز مشکل و طرح ، مخاطب سعی می کند آن را دنبال کند ، اما از آنجا ، وقتی ماشین فرار پیدا می کند ، داستان آرام آرام از بین می رود. و هسته از بین می رود ، در پایان نیمه تقریباً فقط یک شروع باقی می ماند.

در همین حال ، نخ فیلم از بین رفته است و ما فقط یک فیلم جاده ای می بینیم که خانواده ها در بزرگراه ها و خیابان ها سرگردان هستند و هیچ اتفاق دراماتیک مربوط به مقصد برای آن رخ نمی دهد و در واقع هیچ سکانس چالشی برای مخاطب وجود ندارد. همه اینها باعث می شود داستان قوام خود را از دست بدهد و مخاطب متعجب شود که کجا می خواهد داستان را به پایان برساند و این خانواده سرگردان برای چه هدفی می جنگند.

هیچ نیروی کار قوی و تهدیدآمیزی از شخصیت ها بیرون نمی آید و به نظر می رسد آنتاگونیست های Awake در خواب بوده و از فیلمنامه حذف شده اند. در هر اثر یکی از عناصر قدرت برای ادامه داستان و روایت همان نیروها و شخصیت های منفور هستند که در مقابل شخصیت ها و نیروهای خوب قرار می گیرند و قدرت و تنهایی جبهه خوب را نشان می دهند. به طور دقیق ، هیچ نیرویی در این فیلم وجود ندارد که ما را به هیجان بیاورد و باعث دلسوزی و ترس از شخصیت های اصلی شود. آیا می توان با اطمینان گفت چه کسی به دنبال ماتیلدا است؟ هیچ کس کاری با ماتیلدا نداشت تا اینکه او از قدرت خود برای خوابیدن در مقر تحقیقات به او گفت. در حقیقت ، همانطور که اشاره کردیم ، این فیلم پس از جانشینی کلیسا ، دشمنان خود را از دست می دهد

زنی که حق مراقبت از فرزندان خود را ندارد با احساس مسئولیت زیادی مادر می شود. این یک پیشرفت شخصیت عالی در فیلم است ، اما به شرطی که همه ابعاد آن برای ما روشن باشد. در فیلم این اتفاق افتاده است و هیچ اطلاعی از رابطه قبلی آنها نداشته است. سینما فقط هنر گفتگو نیست بلکه مخاطب باید وقایع را درک کند و به وقایع توجه کند.

تغییر شخصیت همیشه یک روند رشد شخصیت بوده و به عنوان یک آلمانی بسیار م forثر برای غرق شدن مخاطب در نمایش معرفی شده است ، اما این شخصیت اطلاعات زیادی در مورد گذشته خود ، به ویژه رفتار او با کودکان به اشتراک نمی گذارد ، و بنابراین بیننده می تواند عمیق نیست این ناپدید شدن ها و پارادوکس های زیبا شخصیت ها را درک کنید.

ماتیلدا نیز دقیقاً در همین وضعیت است. اعتقاد بر این است که وی آخرین بازمانده از نوع بشر بوده و نفس کشیدن و زندگی به جای هر فرد برای مخاطبانش ناشناخته است. این نمی تواند چیزی از خودش داشته باشد و درام را هیجان زده کند. این شخصیت مجبور بود مدل های خاص انسانی از داستان ها را به ارث ببرد و از آنها برای هدایت وقایع دراماتیک و بیان استفاده کند.

همه نقاط ضعف ذکر شده دست به دست هم می دهند ، بنابراین فیلم هدف خود را فراموش می کند و نمی تواند درمورد ایده خود به راحتی و راحت با مخاطب صحبت کند. بیدار فقط خانواده های ناامید و نگران را نشان می دهد که دقیقاً نمی دانند چه راهکاری را دنبال کنند و هر قسمت از داستان جمله خاص خود را دارد.

صحنه ای که دوج ، ماتیلدا و برادرش به پایگاه تحقیق نزدیک می شوند و توسط ماموران مورد حمله قرار می گیرند ، نقطه عطفی است که پشتیبانی نمی شود و ما را قانع نمی کند که چرا آنها باید مرکز تحقیقات و خود ماتیدا را ترک کنند. خود را فردی خاص معرفی کنید. این نیروی محرک یکی از وقایع اصلی فیلم است که داستان را کامل می کند و نباید بدون گسترش قدرتمند و قانع کننده ای به فیلم اضافه شود. این سکانس به نقشه خود متصل نیست و مانند تکه های نخ آویزان در آسمان آویزان است. چنین صحنه ای از فیلم به صد در صد دلیل احتیاج داشت تا مخاطب از آنچه اتفاق افتاده متقاعد شود و به دنباله ای از فیلم امیدوار باشد.

 صحنه های اکشن و رویدادهای سفر فیلم در خدمت فیلم های ماجراجویی است ، به همین دلیل بیداری بیشتر به اکشن شباهت دارد تا نمایش آخرامانی و ترسناک! به همین دلیل نمی توان Awake را در لیست بهترین فیلم های این سبک قرار داد.